- Białogłowicz
Władysław - żył na przełomie XIX / XXw. Wykonywał "cudeńka"
z drzewa: rzeźbił, wykonywał barierki drewniane, koła do
wozu,/wymagało to gięcia drzewa/ beczki, niecki, siedleczki,
wiadra drewniane, szafy, łóżka, kufry, stolarkę okienną i
drzwiową, a także trumny.
-
- Krężałek
Franciszek – żył na przełomie XIX / XX w. Stolarz, ale przede
wszystkim wspaniały rzeźbiarz (stąd jego rodzinę nazywano „rzeźbiorczykami”).
Wykonywał i rzeźbił:
- - figurki świętych,
krzyżyki, obrazy
- - ramki na ścianę
- - wieszaki na
ręczniki
- - tzw. „szaragi” –
wieszaki na naczynia kuchenne
- - meble pokojowe,
kuchenne, krzesła, stoły, ławki
- - okna, drzwi itp.
- Gdy w Łękach powstał
Kościół Polsko – Narodowy, p. Krężałek przystąpił do grona jego
wyznawców i zajął się budową świątyni. Stworzył cały wystrój ołtarza,
wyrzeźbił z drewna krzyże, figurki świętych, ozdobne świeczniki i
kwietniki.
- Do dziś jego rzeźby
są w Kościele Polsko – Katolickim oraz w domach mieszkańców wsi.
-
- Krężałek Antoni
– syn Franciszka. Przejął profesję po ojcu, jednak zachorował i zmarł
bardzo szybko (w latach 50 – tych). W swoim krótkim życiu zajmował się
przede wszystkim stolarką budowlaną. Robił także krzyże przydrożne.
-
- Fruga Stanisław – żył w latach
1912 – 2000. Imał się różnych zajęć. Dobry,
znany i ceniony rzemieślnik – stolarz, krawiec, szewc. Wykonywał
przedmioty codziennego użytku, które w czasach wielkiej powojennej
biedy były ludziom bardzo potrzebne, a na które nie mieli
pieniędzy.
- Wyrabiał z drewna:
- - kosze do sadzenia, koszyki do święcenia, kosze do siania
- - opałki, w których
dawano bydłu obrok
- - żurawie –
urządzenia do wyciągania wody ze studni
- - putnie – naczynia do
pojenia bydła
- - skopce – naczynia do
dojenia krów
- - cebrzyki – naczynia
do mycia naczyń
- - wanki – naczynia do
prania bielizny
- - dzieże – formy do
wypiekania chleba
- - miarki, kwarty – do
mierzenia żarna
- - siedleczki – do
wiania zboża; inaczej młynki do oddzielania zboża od plew
- - szufle – do
nabierania ziemniaków
- - sieczkarnie –
urządzenia do rżnięcia sieczki, z której robiono obrok dla bydła
- - orczyki, które
zaprzęgały konia do wozu
- - taczki do wożenia
ziemi, trawy, karmy dla zwierząt
- - pługi do orki, brony
do zawlekania zboża po sianiu
- - wozy drabiniaste,
koła do wozu
- - grabie, widły do
zwalania siana
- - beczki do kiszenia
kapusty
- - latarki
- - narzędzia: łyżki,
cedzaki do ziemniaków
- - ozdoby domowe:
kwietniki, półeczki
- - zabawki dla dzieci, wózki dziecięce, narty itp.
- Prócz tego szył czapki, buty.
-
Od lat 60 – tych swoje wyroby sprzedawał na
targach, bazarach w Dukli, Krośnie, Rymanowie.
-
-
Węgrzyn Ignacy – żył w latach
1909 – 1994. Rzeźbił, wypalał w drewnie, wyrabiał ozdoby z blachy.
-
Wykonywał:
-
- meble (łóżka, stoły, krzesła )
-
-ozdoby domowe z blachy i drewna, np. tzw.
grzybki do cerowania skarpetek, kwietniki
-
- drewniane samoloty wskazujące kierunek
wiatru (na każdą porę roku inny)
-
- plecionki ze sznurków, powrozy
-
Naprawiał i szył buty, czapki.
- Gdy w 1976 roku w
Łękach Dukielskich powstała parafia Ignacy Węgrzyn, przy pomocy ks.
proboszcza Nowaka, zajął się urządzaniem wnętrza kościoła.
Wyrabiał i wypalał: krzyże, postacie świętych, portrety,
katafalki, konfesjonały, klęczniki, kwietniki.
-
-
Nawrocki Paweł
– 1910 – 1996.
- Paweł Nawrocki był
osobą znaną i cenioną wśród mieszkańców Łęk i pobliskich miejscowości.
Sprawował funkcje sołtysa, prezesa OSP. Pod jego kierunkiem
podejmowanych było wiele inicjatyw społecznych. Nie szczędził czasu i
energii, a nawet własnych środków finansowych dla
realizacji zamierzonych celów. Dom Pawła Nawrockiego na przestrzeni lat
powojennych służył nieprzerwanie celom społecznym. Do czasu oddania
odpowiednich obiektów mieściły się tam kolejno: sklep spożywczy, urząd
pocztowo – telekomunikacyjny, sklep tekstylny, gabinet lekarski i dentystyczny, mieszkania dla
nauczycieli, salon fryzjerski. Jako ceniony majster budowlany Nawrocki
wybudował we wsi 85 drewnianych domów mieszkalnych oraz kościół, był
kierownikiem budowy Domu Ludowego i Remizy Strażackiej. Prowadził
również usługi dla ludności: przed wojną warsztat stolarski i cegielnię, a po wojnie zakład szklarski. Na podsumowanie zasług Pawła
Nawrockiego na rzecz wsi warto przytoczyć słowa artykułu pt. „Dwie wsie”
czasopisma Chłopska Droga: „Łęk Dukielskich nie można sobie wyobrazić
bez Pawła Nawrockiego. Prowadzi poletka doświadczalne i hodowlę zarodową
... jest również agronomem społecznym. Prócz tego jest jeszcze wszędzie
tam, gdzie chodzi o dobre imię rodzinnej wsi. Pierwszy wychodzi do
budowy drogi i ostatni schodzi z placu budowy remizy”.
-
- Krężałek Antoni
– zw. „majsterkiem”. Stolarz, cieśla, budowniczy, kołodziej lat
powojennych.
- Wierdak Leon, Krężałek Adolf, Klecha Jan
/na zdjęciu po lewej/
– kowale wiejscy lat przed i
powojennych. Okuwali wozy, konie, sprzęty domowe. Prócz tego robili
piecyki do ogrzewania mieszkań, podkowy, noże.
-
- Urban Władysław
– zdun; stawiał piece po pieczenia chleba, kuchnie do palenia (z cegły
i gliny). Był także murarzem i tynkarzem.
-
- Pernal Marcel, Pernal Józef – (lata przedwojenne) krawcy konfekcji męskiej, tzw.
ciężkiej. Szyli spodnie, marynarki, ubrania, płaszcze. W latach
wojennych, kiedy nie było nic w sklepach, szyli z worków na ziemniaki, pałatek wojskowych, koców. Z ich usług korzystali ludzie z całej
okolicy.
-
Witek Edward
/na zdjęciu z lewej/,
Wierdak Kazimierz – krawcy męscy lat powojennych (do lat 80 –
tych).
-
- Jastrzębska
Janina, Wierdak Stanisława /na zdjęciu z prawej/ – krawcowe damskie. P. Stanisława jest
krawcową do dnia dzisiejszego.
Fruga Irena –
ur. w 1938 roku. Wykonuje robótki ręczne: 
Piotrowska Alfreda - ur. w 1936 Poetka ludowa.
Państwo
Barbara i Zbigniew Marchewkowie /na zdjęciu obok/ oraz ich córka Urszula
/n.z.w środku/ to artyści zafascynowani bogactwem natury i kultury Beskidu Niskiego.
Żyją i tworzą w Łękach Dukielskich. Są animatorami kultury w gminie
Dukla.