Parafia rzymsko-katolicka - Parafia polsko-katolicka

Parafia rzymsko-katolicka

pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa

KAPŁANI  PRACUJĄCY W NASZEJ PARAFII:

 W Łękach Dukielskich nie było kaplicy dojazdowej. Większość mieszkańców uczęszczała do macierzystej parafii w Kobylanach lub też do innych sąsiednich ośrodków duszpasterskich. Ksiądz Piotr Moch w chwili objęcia parafii w Kobylanach (1941 -1962 ) myślał o utworzeniu w Łękach Dukielskich kaplicy dojazdowej. Zamiar ten został udaremniony przez wrogie stanowisko władz świeckich. Mieszkańcy Łęk z Pawłem Nawrockim (ówczesnym sołtysem) na czele, byli żywo zainteresowani utworzeniem nowej parafii w rodzimej miejscowości. 8 kwietnia 1954 roku na prośbę księdza P. Mocha i mieszkańców Łęk Kuria Biskupia w Przemyślu uznając potrzebę podziału parafii Kobylany wystąpiła z wnioskiem do Prezydium WRN w Rzeszowie o zgodę na utworzenie nowej parafii w Łękach Dukielskich. W odpowiedzi nadeszło odmowne pismo. Nieco później bo 29 kwietnia 1954 roku Kuria Biskupia odwołała się od tej decyzji do Urzędu do Spraw Wyznań pismem L. 1670/54, również otrzymując negatywną odpowiedź: W roku 1957 kolejny raz wniesiono pismo do Prezydium WRN w Rzeszowie, podpisane przez P. Nawrockiego i wielu mieszkańców wsi które zawiozła delegacja do Rzeszowa. Także i tym razem otrzymali odmowną odpowiedź. Na odwołanie się do Urzędu do Spraw Wyznań w Warszawie odpowiedziano P. Nawrockiemu, że „po rozpatrzeniu całokształtu sprawy Urząd do Spraw Wyznań nie widzi podstaw do zmiany decyzji Prezydium WRN, gdyż ludność Łęk Dukielskich nie ma żadnych trudności w zaspokajaniu potrzeb religijnych w pobliskim kościele parafialnym w Kobylanach oraz w innych okolicznych kościołach".   Mimo negatywnego ustosunkowania się władzy administracyjnej myśl o utworzeniu we wsi ośrodka duszpasterskiego ze świątynią nadal trwała wśród mieszkańców Łęk. Paweł Nawrocki (żywo zainteresowany całą sprawą) wraz z żoną był właścicielem murowanego domu zbudowanego w latach 1953-1954. Dom był położony w środku wsi, blisko szkoły. Ośrodka Zdrowia, przystanku PKS /na zdjęciu obok/. Mieścił się tu punkt katechetyczny, a także kilka razy odprawiono tu mszę świętą dla chorych. W kwietniu 1972 roku P. Nawrocki zgłosił się do biskupa ordynariusza z oświadczeniem, że chciałby przerobić swój dom na kaplicę. Biskup Ignacy Tokarczuk wyraził zgodę na tę propozycję. Po roku P. Nawrocki przedstawił biskupowi zamiar przebudowy domu i wystarał się u władz budowlanych o zatwierdzenie planu przebudowy. W kosztach przebudowy partycypowała diecezja. Prace remontowe prowadził sam P. Nawrocki z żoną, nie chcąc ujawniać celów rozbudowy domu /na zdjęciu obok Paweł Nawrocki na budowie/. Między mieszkańcami wioski krążyły słuchy o faktycznym przeznaczeniu domu Nawrockiego.

Władze podejrzewając, że chodzi tu o obiekt sakralny," utrudniały Nawrockiemu zdobycie materiałów, kontrolowały przebieg budowy. Bardzo często zabraniano budować, ale Nawrockiego to nie zniechęcało. Kiedy komisja wyburzała mur od strony południowej to on murował od zachodu itd.; prace i tak posuwały się naprzód. Po decyzji wstrzymania rozbudowy Nawrocki odwołał się do Warszawy skąd otrzymał anulowanie zakazu budowy. Przez trzy lata pracował sam z żoną i dopiero na trzy dni przed poświęceniem kaplicy kilku wtajemniczonych ludzi przyszło z pomocą w rozbiórce ścian działowych i starego domu drewnianego przylegającego do budowy. Trzeba było spieszyć się   z poświęceniem kaplicy, gdyż władze już wiedziały o przeznaczeniu budynku.

 TAJEMNE POŚWIĘCENIE

W atmosferze zagrożenia ogłoszono w wiosce, że do Łęk Dukielskich przyjedzie ksiądz biskup celem dokonania wizytacji punktu katechetycznego. Ludzie mimo tajemnicy wiedzieli, że tak naprawdę chodzi o poświęcenie kaplicy. Dzień wcześniej plotki stały się faktem - potwierdzono, że w Łękach będzie kościół. Ludzie przygotowali kwiaty na poświęcenie. 17 października 1976 roku o godz. 16.00 ksiądz biskup Ignacy Tokarczuk – ordynariusz diecezji przemyskiej odprawił pierwszą mszę świętą w nowej kaplicy wyodrębnionej z części budynku mieszkalnego P.  Nawrockiego. W celebrze oprócz księdza biskupa uczestniczyli: ks. kan. Edward Prędki, ks. kan. Zdzisław Majcher, ks. dziekan Stanisław Głogowski ks. Piotr Moch - proboszcz z Sieklówki, ks. kan. Jan Barć z Kobylan, ks. wikary Stanisław Baran z Kobylan, ks. Franciszek Kość z Równego oraz ks. kan. Władysław Nowak - wikary ze Sławęcina, a także wierni z Łęk, Kobylan i pobliskich miejscowości. W dniu poświęcenia milicja i służba bezpieczeństwa miały punkt obserwacyjny w szkole, ale w niczym nie zakłóciły uroczystości. Kaplica została przemianowana na kościół pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa, a od dnia poświęcenia przechowywano w niej Najświętszy Sakrament i codziennie odprawiano mszę świętą /na zdjęciu obok- kilka dni po poświęceniu/. Podczas kazania ks. biskup przedstawił księdza Władysława Nowaka jako pierwszego duszpasterza w Łękach Dukielskich. Obejmując we władanie nowe probostwo ks. Wł. Nowak miał przed sobą trudne zadanie,  bowiem w Łękach już od kilkudziesięciu lat istniał Kościół polsko - katolicki liczący ponad 100 wiernych, a także 12 rodzin należało do „Świadków Jehowy”

PIERWSZE LATA DZIAŁALNOŚCI PARAFII

Po uroczystości poświęcenia wierni pod kierunkiem duszpasterza przystąpili do dalszych prac remontowo - budowlanych przy kaplicy. Stanowiło to jednak pewien problem, gdyż wielu parafian bardzo sceptycznie odnosiło się do tego zamiaru nie dowierzając, że w Łękach powstanie parafia rzymsko - katolicka. Zresztą sam wygląd kaplicy potwierdzał te obawy, a msze święte odbywały się między stemplami i przy zabitych deskami oknach. 27 października 1976 roku ksiądz otrzymał pismo z Urzędu Miasta i Gminy w Dukli zakazujące używania obiektu do celów sakralnych. Ksiądz Nowak złożył odwołanie do Urzędu Wojewódzkiego w Krośnie, ale decyzja została podtrzymana. 19 listopada 1976 roku ksiądz otrzymał ponowne ostrzeżenie z Dukli z zagrożeniem, ale w funkcjonowaniu kaplicy niczego to nie zmieniło. 2 listopada 1976 roku do Łęk Dukielskich przybyli pracownicy Urzędu z Krosna i z Dukli na wizję lokalną. W tym czasie trwała rozbudowa kaplicy. Wynikiem wizji było pismo zakazujące prowadzenia dalszych robót. 5 grudnia 1976 roku ksiądz W. Nowak został wezwany do Wydziału do Spraw Wyznań w Krośnie. To także nie przerwało prac dlatego też 10 grudnia 1976 roku przyszło upomnienie z zagrożeniem. Ksiądz został oskarżony o nielegalne zgromadzenia i kierowanie pracami na budowie. Grupa majstrów wraz z księdzem prawie już systematycznie płaciła kary pieniężne za wykonywanie prac bez zezwolenia.

Parafianie bardzo chętnie wykonywali prace przy kaplicy, a zbliżające się chłody jeszcze znaczniej przyspieszyły stopień zawansowania budowy. Niestety, znaleźli się i tacy, którzy starali się u władz ( poprzez liczne donosy ), aby nie dopuścić do powstania pełnoprawnej świątyni. Rok 1977 rozpoczął się wezwaniami na rozprawę przed Kolegium do Spraw Wykroczeń przy Naczelniku w Dukli. Wezwani zostali ukarani karą grzywny w wysokości po 5000 zł. każdy. Dekretem kurii biskupiej z dnia 1 stycznia 1977 roku w Łękach Dukielskich została utworzona samodzielna placówka duszpasterska. Nadal cały czas trwały prace remontowe. 14 lipca tegoż roku nocą przez okno wrzucono do kościoła kamień. 9 sierpnia 1977 roku przybył do parafii w Łękach z prywatną wizytą ks. ordynariusz Ignacy Tokarczuk z życzeniem, aby w nowo - powstałym kościele był obchodzony jubileusz 600 - lecia diecezji. W tym uroczystym dniu zamiast biskupa przybył sufragan Tadeusz Błaszkiewicz. Wtedy też VIII klasa przystąpiła do sakramentu bierzmowania. 26 maja 1978 roku ksiądz bez wcześniejszej zapowiedzi policzył ludzi zgromadzonych w kościele - było 812 wiernych. Przeprowadzona kontrola z Krosna stwierdziła, że należy przepisać licznik prądu na kościół bo inaczej zostanie odcięty. Wydział do Spraw Wyznań nie widział takiej potrzeby gdyż kościół formalnie nie istniał. Kontrowersyjną rzeczą w tej kwestii było tylko przebywanie księdza w Łękach. Wkrótce jednak ta sprawa złagodniała - na szczęście dla mieszkańców - nie było więc przykrych następstw.  W 1979 roku ksiądz starał się  o przyłączenie gazu do mieszkania. Z Dukli otrzymał odmowną odpowiedź, odwołanie do wojewody także nie przyniosło rezultatu. Wraz z podpisami parafian prośba poszła do Sejmu i Rady Państwa - to dopiero poskutkowało. 28-31 marca 1979 roku odbywały się w parafii pierwsze rekolekcje wielkopostne prowadzone przez ks. prof. Józefa Srokę z Przemyśla. Ostatniego dnia rekolekcji zostało odczytane pismo przyznające księdzu Władysławowi Nowakowi EC ( Ecpositorium Canonicale - tytuł kanonika).

      Po zakończeniu budowy kaplicy / wygląd wewnątrz w 1980r./ kolejnym przedsięwzięciem księdza była budowa cmentarza i kaplicy cmentarnej. Prace odbywały się w latach 80-tych i zakończyły się sukcesem. W tym też czasie plac cmentarny otoczono żywopłotem. Pierwszy pochówek na nowym cmentarzu odbył się 22 października 1982 roku. Ksiądz Władysław Nowak duszpasterzował w Łękach Dukielskich do dnia 29 grudnia 1987r., kiedy to zmarł nagle w nocy na zawał serca - był to trzeci zawał w 47 roku życia. Parafianie widząc zapalone światło weszli rano do mieszkania księdza przez wybite okno, ksiądz w tym czasie leżał już martwy na podłodze w sypialni. Pogrzeb odbył się 31grudnia 1987roku o godz. 11.00.    Uroczystościom pogrzebowym przewodniczył ks. biskup Bolesław Taborski. Wzięło w nich udział ponad 60 kapłanów oraz rzesze wiernych. Ponieważ ksiądz Nowak kochał dzieci został pochowany w miejscu gdzie znajdują się groby najmłodszych. Swoją nagłą śmiercią odpowiedział na zadane kiedyś przez siebie pytanie: ,, Co wart jest cmentarz bez kapłana?". Kontynuatorem pracy duszpasterskiej w Łękach Dukielskich został ksiądz Edward Wołos - wikary w Szczepańcowej a później w Krzywczy. Podjął wraz z parafianami trud budowy nowego kościoła. Myśl o rozpoczęciu tej budowy podjął już pod koniec lat 80-tych ksiądz Władysław Nowak Autorem projektu nowej świątyni był Ruben Bardanaszwili. Budowę rozpoczęto w 1991 roku.

POŚWIĘCENIE NOWEGO KOŚCIOŁA

„Oto dzień , który Pan uczynił ,, - ten znamienny napis umieszczony był dnia T { listopada 1999 roku, kiedy to został uwieńczony wieloletni trud parafian i świątynię poświęcił arcybiskup archidiecezji przemyskiej ks. Józef Michalik. Msza święta koncelebrowana pod przewodnictwem księdza arcybiskupa w asyście m.in. dziekana dukielskiego ks. Stanisława Siary, archiprezbitera krośnieńskiego ks. prałata Tadeusza Buchowskiego, rozpoczęła się podpisaniem aktu erekcyjnego. Dokonali tego: ks. arcybiskup, księża, zaproszeni goście: v-ce marszałek Sejmu - Stanisław Zając, marszałek województwa podkarpackiego - Bogdan Rzońca, burmistrzowie Miasta i Gminy Dukla - Piotr Witkowski, Ignacy Lorenc oraz członkowie Komitetu Budowy Kościoła. Całości towarzyszyła oprawa muzyczna w wykonaniu orkiestry dętej ZUN „Naftomet" w Krośnie i parafialnej scholi „ Cordis „. Wśród licznych prezentów jakie otrzymała parafia Łęki Dukielskie, Zarząd Miasta i Gminy Dukla przekazał plac naprzeciw kościoła, który służy jako parking .

KALENDARZ PRAC PRZY BUDOWIE „STAREGO" KOŚCIOŁA

1976 rok

23 XII - wstawiono nowe drzwi do kościoła

 

1977 rok

II – przywieziono posadzkę do kościoła

III - wykonano katafalk

14 IV - przywieziono tabernakulum

30 IV - zakończono tynkowanie wewnątrz kościoła

9 V - rozpoczęcie układania posadzki w kościele

24 V - wykonanie dachu nad zakrystią

14 VI - osadzono na stale tabernakulum

VII - wykonano nagłośnienie kościoła

3 VIII - układanie parkietu w zakrystii i na stopniach ołtarza

29VIII - rozpoczęcie prac przy mieszkaniu księdza (górna część domu Nawrockiego)

 

1978 rok

V -murowanie ścianek na strychu

• betonowanie słupów i bali

• białkowanie kościoła

• chodnik za prezbiterium

• instalacja gazowa

13 VII - tynkowanie zakrystii

 

1979 rok

III - Urząd Wojewódzki odmówił parafii pozwolenia na przyłączenie   gazu, wysłano  protest w tej sprawie do Sejmu i Przew. Rady Państwa

15 VII - rozpoczęto prace przy malowaniu kościoła

20 IX - przywieziono ławki od stolarza

14 X - poświęcenie wystroju wnętrza kościoła przez biskupa I. Tokarczuka

 

1980 rok

władze administracyjne odmówiły zgody na założenie w parafii cmentarza, nie uznając ks. W. Nowaka za proboszcza

19 V - rozpoczęcie tynkowania kościoła na zewnątrz

19 IX - ustawiono kwietniki przed kościołem

 

1981 rok

VIII - zamówiono dzwony do kościoła w ludwisami Felczyńskich w Przemyślu

17 IX - uzyskano pozwolenie na założenie cmentarza

 

1982 rok

29 IV -przywieziono złom miedziany na dzwony

19 V - kopanie studni na cmentarzu

12 VII - przywieziono pustaki na budowę kaplicy cmentarnej, • fundamenty zalano betonem

VIII - wzniesiono mury kaplicy cmentarnej, wykonano dach

 

1983 rok

parafia otrzymała przydział cyny na dzwony (175kg.)

II - rozpoczęto wykonywanie karawanu

16 III - przywieziono „przydziałową" cynę na dzwony z Imielina

20 V - tynkowanie kaplicy cmentarnej

28 XII -przywieziono dzwony

31 XII - zamontowano dzwony

 

1984 rok

28 VI - konsekracja dzwonów

IX - zakończono wystrój wnętrza kaplicy cmentarnej

 

1985 rok

27 IV - sadzenie drzewek na cmentarzu

24 V - wykonano nowy przyłącz do kościoła

 

1986 rok

V - oddano karawan do użytku

 

1987 rok

IV - proboszcz po wielu interwencjach w UMiG Dukla otrzymał pismo o nowym terminie (31 XII 1987r.) załatwienia lokalizacji nowego kościoła

 

1988 rok

3 VII - zatrudnienie organisty Jerzego Cieklińskiego z Makowisk

 

KALENDARZ PRAC PRZY NOWYM KOŚCIELE

 

1984 rok

IX - przywieziono l0t. wapna luzem

 

1985 rok

VIII - "plebiscyt" w sprawie budowy nowego kościoła

 

1987 rok

VII - budowa nowego kościoła umieszczona w planie zagospodarowania przestrzennego wsi.

 

1988 rok

6 VI - rozpoczęcie prac w cegielni w Żółkowie

VII - zwózka i układanie cegły

VII - zakupiono i zgaszono 16,5t. wapna

 

1989 rok

l VI - poświęcenie krzyża na placu przeznaczonym pod budowę kościoła

VI - zwózka i gaszenie wapna na placu budowy

VII - zaszalowano i zalano betonem oporową ścianę

IX - trwały prace przy przebudowie linii gazowej

 

1990 rok

11 II - założono instalację elektryczną (skrzynka z licznikiem) na placu budowy

III - zwózka i układanie desek na placu gromadzkim

V - trwały prace przy wykopach pod fundamenty

VI - wybetonowano fundamenty

VIII - końcowe prace cieśli i zbrojarzy przed wylaniem górnej płyty

l IX - wybetonowano obie dolne płyty

XII - trwały prace przy wycince w lesie, zwózce i tarciu drzewa w tartakach

 

1991 rok

III - konserwacja olejem blachy zakupionej na dach kościoła

V - wznoszenie murów kościoła dolnego (podpiwniczenie)

VII - wycinka i zwózka stempli z lasu w Leśniówce (rozpoczęto prace przy szalowaniu pod górną płytę)

27 IX - wylano górną płytę

 

1992 rok

IV - rozpoczęto wznoszenie murów kościoła /na zdjęciu obok/

V - betonowanie wieży

VII - rozpoczęto krycie dachu kościoła blachą

IX - otynkowano wieżę, zamontowano na niej krzyż i instalację odgromową

 

1993 rok

V - rozpoczęto prace przy elektryfikacji

VII - prace przy przebudowie wieży

IX - wstawiono metalowe okno, wykonano ocieplenie stropu kościoła

12 X - zakupiono i przywieziono 5 ton blachy ocynkowanej

X - wykonano wodociąg do nowego kościoła

 

1994 rok

II - zaszklono i założono okna do piwnic i bocznej części kościoła

V - rozpoczęto tynkowanie kościoła

VI - zakończono tynkowanie nawy głównej kościoła

VIII - rozpoczęto białkowanie ścian kościoła

IX-wybetonowano schody w prezbiterium, zaczęto montowanie szyb metalowych w oknach

 

1995 rok

VII - przywieziono marmur na posadzki w kościele

 

1996 rok

VII - przywieziono posadzkę marmurową do zakrystii

22 IV - rozpoczęto układanie posadzki w kościele (chór, dobudówka)

8 V - rozpoczęcie układania posadzki marmurowej w kościele

 

1999 rok

7 XI - poświęcenie kościoła