Łęki Dukielskie 2025-06-15

Podczas Ostatniej Wieczerzy Jezus wyjaśnia apostołom najgłębsze prawdy o Sobie samym i Swej relacji z Ojcem i Duchem Świętym, upewniając ich jednocześnie, że nie zostaną pozostawieni sami, ponieważ będą mogli liczyć na pomoc Ducha Świętego, który będzie kontynuował Jego misję kierując Kościołem na przestrzeni czasów.

Apostołowie byli świadkami nauczania i czynów Jezusa, jak również Jego synowskiej relacji z Bogiem, do którego zawsze zwracał się nazywając Go „ojcem”, nawet czasami w formie dziecięcej abba, „tatusiu” (por. Mk 14, 36). Teraz mówi im o pomocy, jakiej udzieli im Duch Święty: „z mojego weźmie i wam objawi” (w. 14). Oddziaływanie Ducha na Kościół nie polega na pobudzaniu czy nauczaniu innych rzeczy niż te, które ukazał Jezus Chrystus - ponieważ prawda nie zmienia się wraz z upływem czasu czy opiniami ludzi - ale na sprzyjaniu pełnemu zrozumieniu tego wszystkiego, co Syn usłyszał od Ojca i im przekazał (por. w. 15). Jezus już im ogłosił, że „Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem” (J 14, 26), a teraz dodaje, że „doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe” (w. 13). Jego zadaniem będzie poprowadzenie nas ku prawdzie w nowych i zmieniających się sytuacjach historii i w życiu ludzi, ze spojrzeniem utkwionym zawsze w tym, czego nauczał nas Jezus.

Jezus mówi w sposób naturalny o Ojcu i Duchu jako Osobach, różnych od Niego i od siebie nawzajem, sugerując jednocześnie, że posiadają to samo: „wszystko, co ma Ojciec, jest moje” (w. 15), a to, co Duch głosi, „z mojego weźmie” (w. 14). Jest tylko jeden Bóg, jedna boska natura, która trwa w trzech odrębnych osobach: Ojcu, Synu i Duchu Świętym. Katechizm Kościoła Katolickiego, używając formuły starożytnego wyznania wiary zwanego Quicumque, potwierdza, że „wiara katolicka polega na tym, abyśmy czcili jednego Boga w Trójcy, a Trójcę w jedności, nie mieszając Osób ani nie rozdzielając substancji: inna jest bowiem Osoba Ojca, inna Syna, inna Ducha Świętego; lecz jedno jest Bóstwo, równa chwała, współwieczny majestat Ojca i Syna, i Ducha Świętego”.

Ta prawda wiary nie jest czymś pięknym, ale odległym, ale mówi nam o naszej osobistej relacji z Bogiem i z każdą z Boskich Osób. Jak przypomina Papież Franciszek, „przez chrzest Duch Święty włączył nas w serce i życie samego Boga, który jest komunią miłości. Bóg jest «rodziną», składającą się z trzech Osób, które miłują się tak bardzo, że tworzą jedno. Ta «boska rodzina» nie jest zamknięta w sobie, ale jest otwarta, objawia się w stworzeniu i historii i wkroczyła w świat ludzi, żeby wezwać wszystkich do włączenia się w nią. Trynitarny horyzont komunii obejmuje nas wszystkich i pobudza do życia w miłości i w braterskim dzieleniu się, w przekonaniu, że tam, gdzie jest miłość, jest Bóg”.

Zostaliśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Boga, dlatego też jest częścią naszej własnej natury wspieranie jedności i wzajemnej miłości z Panem i z innymi, w wielkiej rodzinie świata i Kościoła, w relacjach społecznych i domowych, w przyjaźni i w środowisku pracy. „Uroczystość Najświętszej Trójcy zachęca nas do angażowania się w codzienne wydarzenia, abyśmy byli zaczynem jedności, pocieszenia i miłosierdzia”.

                                                                                                                                   Francisco Varo Opus Dei.org