Łęki Dukielskie 2024-05-19

„Przyjdź, Duchu Święty, napełnij serca swoich wiernych i zapal w nich ogień swojej miłości”.

Dziś wraz z całym Kościołem prosimy o wyjątkowy dar, o dar Ducha Świętego, którego Jezus obiecał swoim uczniom i wszystkim wierzącym w Niego. W dzisiejszej Ewangelii Duch Święty określany jest mianem Paraklet, Duch Prawdy i Świadek. W języku prawnym termin parakletos oznacza osobę, która wspomaga oskarżonego w procesie sądowym (pomocnik, obrońca adwokat, orędownik). W języku religijnym terminem tym określano orędownika przed Bogiem, kogoś, kto zapewnia ochronę, pomoc i bezpieczeństwo; pomocnik, pocieszyciel, doradca. Paraklet to Wspomożyciel, Doradca, Obrońca, Mistrz Słowa, który pomaga owocnie słuchać, rozumieć, przyswajać i głosić Słowo Jezusa.

Św. Jan w swojej Ewangelii kilka razy pisze na temat Ducha-Parakleta. W 14,26 Duch Święty nauczy i przypomni uczniom wszystko, co Jezus im powiedział. On także bezpośrednio świadczy o Jezusie Chrystusie wśród uczniów, a poprzez świadectwo wierzących – w świecie (15,26). Duch-Paraklet przekonuje również świat o grzechu, sprawiedliwości i sądzie (16,8). Nie jest to oskarżenie, ale pełne miłości i łagodności prowadzenie do prawdy (16,13). W ten sposób wzywamy Ducha-Parakleta jako Świadka (15,26), Orędownika (16,8), Doradcę. Cyryl Jerozolimski pisał, że Duch Święty jest tak nazywany, ponieważ „pomaga w naszych słabościach i wstawia się za nami”.

Jezus składa obietnicę Ducha-Parakleta w kontekście zapowiedzi prześladowań uczniów ze strony niewierzących w Niego. W tym trudnym doświadczeniu mają mieć pewność, że nie są sami. Za pośrednictwem Ducha-Parakleta sam Jezus będzie blisko nich. Jest to obietnica złożona także każdemu z nas. W chwili odrzucenia czy wyśmiania naszej wiary, mamy pewność, że Duch-Paraklet staje przy nas jako Obrońca, Doradca. Potrzeba z wiarą wzywać Jego obecności.

Duch Święty jest także nazywany Duchem Prawdy, który doprowadza nas do całej prawdy. Zupełnym jego przeciwieństwem jest diabeł, którego Jezus nazywa „kłamcą i ojcem kłamstwa, w którym nie ma prawdy” (por. J 8,44). Duch Prawdy to Duch, który przynosi prawdę i wyciska ją w sumieniu ucznia Jezusa. Duch Święty daje świadectwo wobec Jezusa, które jest nieomylnie prawdziwe. Zatem Duch przynosi prawdę i daje prawdziwe świadectwo o Jezusie. Dzieje się tak, ponieważ zasadniczą cechą Ducha Świętego jest prawda. A prawdą jest Jezus. On powiedział o sobie: „Ja jestem drogą, prawda i życiem” (J 14,6).

Na czym zatem polega działanie Ducha Świętego w naszym życiu? Możemy je odkryć po użytych w Ewangelii czasownikach. Duch Święty doprowadzi (prowadzi) nas do prawdy. W ten sposób staje się On naszym Przewodnikiem i Nauczycielem na drodze wiary i poznania prawdy o Chrystusie i Jego Ewangelii; Przewodnikiem, który wskazuje Drogę do Prawdy. Duch Święty nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, co usłyszał, będzie spełniał rolę pośrednika między Ojcem, Jezusem i uczniami (Kościołem). Oto powód, dla którego przewodnictwo Parakleta jest pewne i godne zaufania w sprawach Bożych i Chrystusowych. Tak jak Syn nie mówił „od siebie”, tak i Duch nie będzie mówił „od siebie”. Jego „mowa” to żywe słowo Jezusa i Ojca. Jezus powiedział, że Jego słowa są duchem i życiem (por. J 6,63). On oznajmi także rzeczy przyszłe. Duch Święty oznajmia, ujawnia, przynosi posłanie. Pozwala, abyśmy w świetle Słowa Bożego, zbawczych czynów Jezusa, mogli zrozumieć siebie samych, własne życie, przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. On uczy prawdziwej kontemplacji, czyli patrzenia na siebie i świat oczami Boga. Trzykrotnie powtórzony czasownik „objawiać” jest jak uroczysty refren, zwracający szczególną uwagę na objawiającą funkcję Ducha Świętego. W końcu Duch Święty uwielbi, otoczy chwałą Jezusa. Tak jak Syn „uwielbiał” Ojca, gdy był na ziemi, tak Duch „uwielbia” Syna. To „uwielbienie” następuje poprzez objawianie przez Ducha prawdy chrześcijańskiej w sercach i umysłach wierzących.

Z głębokim zaufaniem i wytrwałością prośmy o ten wyjątkowy Dar, abyśmy mogli być uczniami i świadkami Chrystusa zmartwychwstałego: „Przyjdź, Duchu Święty, napełnij serca swoich wiernych i zapal w nich ogień swojej miłości”.

  s. Izabela Iwańska
„Koinonia Św. Pawła”

”